سرخوشی یک پروژهٔ ناتمام است به‌نوعی می‌توان گفت به شکست نسبی خود واقف است، از اسم پروژه گرفته که به‌راحتی می‌شود آن را با تلاش‌هایی که برای عادی‌سازی وضعیت موجود و پرت کردن حواس خلایق از امور جاری مرسوم است، اشتباه گرفت. سرخوشی قصد ندارد امید واهی تزریق کند ازاین‌رو با سرخوش‌ها و مدافعان وضع موجود الزاماً میانه‌ای ندارد اما به فراخور حال و موضوع پرونده‌ها ممکن است به تیپ‌نگاری آن‌ها بپردازد.
پس از برگزاری دو نمایشگاه افسردگی عمیق و افسردگی عمیق‌تر، قرار بود بخش سوم این برنامه با عنوان «سرخوشی بی‌دلیل» و در فضای عمومی برگزار شود و به‌نوعی این چرخه را کامل کند، با نگاهی انتقادی به انفعال و بی‌عملی و در برابرش بی‌خیالی و بی‌مسئولیتی که هر دو می‌توانند در حیطه‌ی شهروندی مخرب باشند. اتفاقی که هیچ‌گاه در آن دوره از مرحله‌ی طرح و اتود فراتر نرفت.
سابقه‌ی راه‌اندازی سایت سرخوشی که قرار بود بر پروژه‌هایی در فضای عمومی تمرکز کند، به سال ۱۳۹۰-۱۳۹۱ بر می‌گردد. پوستری برای معرفی سایت و فراخوان آن توسط سیامک پورجبار طراحی شد و نشست‌هایی هم در طی این سال‌ها اینجا و آنجا به‌تدریج و نا‌منظم بر پا گردید از جمله: پروژه‌های پارکینگ (گفتگو با هنرمندان اندونزیایی ایروان احمد و تیتا سالینا)، پروژه‌های محسن (چند برخورد نامعمول: باغ کارخانه، تهران کارناوال و تجربه‌هایی از لاهیجان، تهران و سنندج) و سال‌ها بعد گالری آران (نشست هنر در فضای عمومی) و موزهٔ هنرهای معاصر (سخنرانی میشل دویلده) میزبان آن‌ها بودند.
سرخوشی در شکل حاضر به کالبد یک مجلهٔ آنلاین درآمده است که به‌صورت گروهی و با گروه‌های مختلف موازی ثابت و مهمان به‌روز می‌شود. آنچه آن را «شماره‌ی صفر» می‌خوانیم و در آرشیو موجود است، تلاش‌هایی بود در بازه‌ای یک‌ساله در یک فاز جعبه شن (SANDBOX) که روی سایت قرار گرفت، بدون آنکه نمایه و انعکاس و همرسانی خاصی روی شبکه‌های اجتماعی داشته باشد.
برای آغاز سال ۹۹ پس از فراز و نشیب فراوان و رویدادهای متعددی که تعریف و رابطه‌ی ما را برای همیشه با شهر، فضای عمومی، ارتباطات اجتماعی و بازی دگرگون می‌کند، بر آن شدیم چندین پروژه‌ی چندرسانه‌ای را منتشر کنیم. بااینکه همه‌چیز برای همیشه تغییر کرده ما همچنان می‌نویسیم: آگاهانه، سرخوش و مطالبه‌گر.
و در پایان متن کوتاهی که با آن آغاز کردیم را مرور می‌کنیم:
«سرخوشی، به هنر در فضای عمومی علاقه‌مند است، درباره‌ی شهر دغدغه دارد، دوست دارد به‌جای مصرف‌کننده بودن چیزی به شهر اضافه و کم کند. سرخوشی رسانه است، در سرخوشی متن، صدا و عکس و ویدیو پیدا می‌کنید، و همچنین پرونده‌هایی که به‌صورت گاهنامه منتشر می‌شود.»
فروردین ۱۳۹۹
شورای تحریریه:
بهار احمدی‌فرد، آزاده بهکیش، امیرعلی قاسمی
طراحی وب:
استودیو پارکینگ
توسعه وب:
الگور استودیو/علیرضا محسنی
بروزرسانی وب‌سایت:
لیلا احمدی آباده
سرخوشی از نویسندگان، محققان، مترجمان و هنرمندان همدل و همراه کمال تشکر را دارد و حمایتشان را ارج می‌نهد.
باز نشر مطالبی که بار نخست در مجله‌ی سرخوشی منتشر می‌شود با ذکر منبع و پیوند به سایت آزاد است و برای مطالب باز نشرشده باز نشر تابع محدودیت‌های منبع اصلی خواهد بود.
مجله‌ی سرخوشی مجاز به ویرایش و اصلاح مطالب دریافتی است.
برای ارتباط با ما می‌توانید با ایمیل
info@sarkhoshi.com با ما در تماس باشید.