عکس‌های مریم نیازاده
همه چیز با خستگی شروع شد. با بی‌حوصلگی. با واکنش‌های جنون‌آمیز بی‌خطر. رنگ گذاشتن روی عکس‌های سیاه و سفید، مثل بستن چسب‌زخم‌های رنگی بر جراحت است. شاید کمی خشن‌تر، بیهوده‌تر، مهمل‌تر …

مجموعه عکس کیسه‌های پلاستیکیِ ولفرام هان، هنرمند ساکن برلین، واریاسیون‌های چندشکلی از یک شی همه‌جا حاضر را نشان می‌دهد: یک کیسه‌ی خرید ساده و تک‌رنگ.

هادی زند در مجموعه عکس جدا‌اُفتاده به ثبت قاب‌هایی از محله‌ی شوش پرداخته‌است. این مجموعه بخشی از پروژه «محله به محله»، در خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) است. ایده عکاسی از محلات تهران پروژه‌ای بود که از طرف...

عکس‌های سپیده فروردین، پنجره‌ی جلویی طبقه‌ی همکف ساختمان، به دلیل تصادمی که میان فضای خصوصی و عمومی ایجاد می‌کند، به‌خودی‌خود موقعیت فوق‌العاده‌ای دارد. فشاری روانی وجود دارد که با پرده یا گیاهان آپارتمانی،...

یادداشت رسیده از شیلان برهانی «مردی انگار خود از گور برخاسته، جسد دو کودک را در آغوش گرفته و مات و مبهوت، نگاه در نگاه مردم کوچه و بازار دارد. مدام به آن‌ها یادآوری می‌کند که روزگاری من نیز از شما بودم...

ناسرزمین (ungrounded) پروژه‌ای از نبراس هویزاوی است شامل متن و کلاژهایی است که به صورت جعبه نور یا چیدمان‌هایی نیمه شفاف ارائه می‌شوند، تصاویری شهری از دو سرزمین دور از هم، که برهم تابانده شده‌اند و متن داستان...

پروژه‌ای در فضای عمومی از سامان خسروی
سکویی که حجم«پل ماکارونی» بر روی آن ساخته شد، در واقع پایه‌های بریده‌شده‌ی یک پل عابر پیاده بود.‌

منوکسید تهران پروژه‌ای است به ابتکار نگار فرجیانی، برای ایده پردازی، هم‌اندیشی و تعامل با شهروندان تهران با ابزارهای فرهنگی /هنری به‌منظور ایجاد حساسیت و آگاهی نسبت به معضل آلودگی هوا. سال ۱۳۸۹ منوکسید تهران...

نقطه دید (Point of View) فیلمی است تجربی از مانی پتگر

نیما بهره‌مند با قرار دادن یک دوربین با فریم ثابت در چهارراه ولیعصر، به ثبت نماهایی پرداخت که شامل نرده‌های حائل، علائم ترافکی، صندوق صدقات، پرچم‌ها و ساختمان تئاترشهر در پس زمینه و درنهایت خود هنرمند می‌شد که...

بازی رومیزی «انحصار‌زدایی/Un-monopoly» حول مناقشات زمین‌های منتسب به طرح توسعه‌ی دانشگاه‌ها (طرح توسعهٔ دانشگاه تهران و دیگر دانشگاه‌ها) شکل گرفته است. در این نسخه از بازی معروف مونوپولی، خبری از خرید و فروش...

«از پنجره من» (۱۹۷۸ تا ۱۹۹۹) شناخته‌شده‌ترین اثر هنرمند لهستانی ژوزف روباکفسکی است. این اثر، یک پروژه بلند‌مدت مستند است که از داخل منزل هنرمند فیلم‌برداری شده است.