یادداشت رسیده از شیلان برهانی «مردی انگار خود از گور برخاسته، جسد دو کودک را در آغوش گرفته و مات و مبهوت، نگاه در نگاه مردم کوچه و بازار دارد. مدام به آن‌ها یادآوری می‌کند که روزگاری من نیز از شما بودم...
منوکسید تهران پروژه‌ای است به ابتکار نگار فرجیانی، برای ایده پردازی، هم‌اندیشی و تعامل با شهروندان تهران با ابزارهای فرهنگی /هنری به‌منظور ایجاد حساسیت و آگاهی نسبت به معضل آلودگی هوا. سال ۱۳۸۹ منوکسید تهران برای...
عکسهای سپیده فروردین، پنجره‌ی جلویی طبقه‌ی همکف ساختمان، به دلیل تصادمی که میان فضای خصوصی و عمومی ایجاد می‌کند، به‌خودی‌خود موقعیت فوق‌العاده‌ای دارد. فشاری روانی وجود دارد که با پرده یا گیاهان آپارتمانی، شکلی از...
عکسهای مریم نیازاده
همه چیز با خستگی شروع شد. با بی‌حوصلگی. با واکنش‌های جنون‌آمیز بی‌خطر. رنگ گذاشتن روی عکسهای سیاه و سفید، مثل بستن چسب‌زخم‌های رنگی بر جراحت است. شاید کمی خشن‌تر، بیهوده‌تر، مهمل‌تر …
پروژه‌ای در فضای عمومی از سامان خسروی
سکویی که حجم«پل ماکارونی» بر روی آن ساخته شد، در واقع پایه‌های بریده‌شده‌ی یک پل عابر پیاده بود.
[مطلب زیر که در بهمن ماه ۹۷ نگاشته شده است نگاهی دارد به پروژه‌های کیوروتوریال هفته‌ی هنر تهران، چندی پیش بدون تصاویر مرتبط با تاخیر چندماهه در ماهنامه‌ی تجربه به چاپ رسیده است و اکنون در مجله‌ی سرخوشی بازنشر می گردد...
آزاده بهکیش | وارد مغازه شديم، پيرمرد تنها يک گوشه نشسته بود و داشت توي یک دفتر چيزهایی مي‌نوشت، توي يخچال بزرگ مغازه چند تا سيني بود و توی سینی‌ها مغز گوسفند، فيله مرغ و الويه دیده می‌شد. به‌طرف ما چرخيد و گفت: «سلام،...
