مسافرت (حال پرسیدن) پروژه‌ای است از آلیچه پدرولتی، هنرمند ساکن میلان است که در دوران قرنطینه سفری غیر ممکن را به تهران آغاز کرده است سفری مجازی به واسطه‌ی دوربین‌های برخط. مسافرت(حال پُرسیدن) به طور همزمان به فارسی و ایتالیایی در مجله‌ی سرخوشی و مجله‌ی پریمترو به نمایش در می‌آید.
حجم بزرگ این حیوان (ساخته شده از پاپیه ماشه) به مدت هشت ماه در بالکن آتلیه‌ام در شهری کوچک به سیخ بود. مخالفان و موافقانی داشت. بحث ها فراتر از تصور من پیش‌رفت
استطراد، چیدمان امیر فارسیجانی است که پیش از این در دو موقعیت به نمایش درآمده، پروژه‌ای که مشاهده و واکنش شهری را در هم می‌آمیزد و به برهه‌ای از تاریخ این میدان می‌پردازد که ...
بازی رومیزی «انحصارزدایی/Un-monopoly» حول مناقشات زمین‌های منتسب به طرح توسعه‌ی دانشگاه‌ها (طرح توسعهٔ دانشگاه تهران و دیگر دانشگاه‌ها) شکل گرفته است. در این نسخه از بازی معروف مونوپولی، خبری از خرید و فروش ملک نیست: هدف بازی این است که بازیکنان با همکاری یکدیگر زمین‌های مشمول طرح را پس بگیرند.
نیما بهره‌مند با قرار دادن یک دوربین با فریم ثابت در چهارراه ولیعصر، به ثبت نماهایی پرداخت که شامل نرده‌های حائل، علائم ترافکی، صندوق صدقات، پرچم‌ها و ساختمان تئاترشهر در پس زمینه و درنهایت خود هنرمند می‌شد که مانند دیگر عناصر، ثابت ایستاده است.
نقطه دید (Point of View) فیلمی است تجربی از مانی پتگر
«از پنجره من» (۱۹۷۸ تا ۱۹۹۹) شناخته‌شده‌ترین اثر هنرمند لهستانی ژوزف روباکفسکی است. این اثر، یک پروژه بلند‌مدت مستند است که از داخل منزل هنرمند فیلم‌برداری شده است.
کوچه زغالی فیلمی تجربی است از نیاز ساغری که در پاییز سال ۹۸ با دوربین سوپر هشت ساخته‌شده است.
ناسرزمین (ungrounded) پروژه‌ای از نبراس هویزاوی است شامل متن و کلاژهایی است که به صورت جعبه نور یا چیدمان‌هایی نیمه شفاف ارائه می‌شوند، تصاویری شهری از دو سرزمین دور از هم، که برهم تابانده شده‌اند و متن داستان پیوند آنهاست.
پروژه‌ای در فضای عمومی از سامان خسروی سکویی که حجم«پل ماکارونی» بر روی آن ساخته شد، در واقع پایه‌های بریده‌شده‌ی یک پل عابر پیاده بود.
