ایده‌ی اولیه این اجرا، زمانی به ذهنم رسید که کتابی به نام رویاهای خیابان به دستم رسید. این کتاب شامل مجموعه‌ای از عکس‌های یادگاری است از منطقه‌ی فقیرنشینی در سرزمین هند که در برابر پرده‌هایی با طراحی بسیار ناشیانه گرفته‌شده بود. این فکر تا مدت‌ها ذهنم را مشغول کرده بود تا اینکه سفری به شهر قم پیش آمد و متعاقب آن به شهر مشهد سفر کردم، برای کمک به دوستی که استودیوهای عکاسی را برای پیدا کردن عکس‌های قدیمی دست رنگ درمی‌نوردید. در این سفرها با عکاسان بی‌آلایشی در استودیوهایشان آشنا شدم و از پرده‌های زیارتی‏شان عکس گرفتم. وقتی در بهار هزار و سیصد و هشتادوپنج به نمایشگاه هنر خیابانی «اگزوسیتی» در استانبول دعوت شدم، بعد از تبادل‌نظرهای فراوان در وبلاگ پروژه، به این نتیجه رسیدم که عکاسی در برابر پرده‌هایی که خودم می‏کشم و حضور فیزیکی در فضای عمومی می‏تواند ایده‌ی خوبی برای اجرا در خیابان‌های پر رفت‌وآمد استانبول باشد.