نگار فرجیانی اخیرا در نشستی در پروژههای نیومدیا به ارائه فعالیت‌های خود در زمینه‌ی کیوروتوریال، هنرمشارکتی و آموزش پرداخت. مجله‌ی سرخوشی نگاهی دارد به بخشی از پروژه‌ی «منوکسید تهران» که در داروخانه‌ی زهره نو در خیابان انقلاب تقاطع دروازه دولت به نمایش در آمده است.
منوکسید تهران پروژه‌ای است برای ایده پردازی، هم‌اندیشی و تعامل با شهروندان تهران با ابزارهای فرهنگی /هنری به‌منظور ایجاد حساسیت و آگاهی نسبت به معضل آلودگی هوا. سال ۱۳۸۹ منوکسید تهران برای هم‌اندیشی و ضرورت جمعی بودن این ایده با همکاری تعداد زیادی از هنرمندان در مجتمع دخترانهٔ منظومهٔ خرد آغاز شد، در ادامه در سال ۱۳۹۱ کودکان و نوجوانان -۴ تا ۱۸ – ساله به‌عنوان بخشی از شهروندان تهرانی برای همکاری با پروژه، عکس‌هایی از مناطق مختلف شهر تهران گرفتند و این‌گونه جایگاه خود را در مواجهه با بحران آلودگی هوای تهران ثبت کردند.
پاییز ۱۳۹۳ «داروخانه زهره نو»، ۴۰ روز پذیرای سومین پروژهٔ منوکسید تهران بود. از روز اول آبان با همکاری یازده عکاس، بیست عکس با شمار بالا در ویترین‌ها و استندهای داروخانه در بین تبلیغات دیگر داروها نمایش داده شد. این داروخانه با قدمتی نزدیک پنجاه سال واقع در خیابان انقلاب، از معدود فضاهایی است که توانسته با حفظ کارکرد اولیه و شکل ظاهری‌اش از تغییر و تحولات شهر تهران که چند سالی است با آن مواجه هستیم در امان بماند.
منوکسید تهران در داروخانه‌ی زهره‌نو، با همراهی شادی قدیدریان، در دعوت عکاسان و انتخاب عکس‌ها و آثاری از هوفر حقیقی، محبوبه کرملی، احسان براتی، محسن یزدی‌پور، آبنوس البرزی، فرزانه قدیانلو، افشین چیذری، مسیح مستاجران، بهشاد(علی) محتمشی و دو عکس از شرکت‌کنندگان نوجوان دوره‌ی قبل سونیتا علی‌زاده و روژینا رضایی‌راد به ثمر رسید.
نگار فرجیانی (هنرمند/کیوریتور و از دست‌اندرکاران پروژه) درباره‌ی این تجربه‌ی چهل‌روزه می‌گوید:
«دکتر ترابی (دکتر داروساز و مالک) خانمی با حدود ۷۰ سال سن، در مورد عکس‌ها به آدم‌ها توضیح می‌دادن. مثلاً یک‌بار که یک آقایی یک‌کم از عکس‌ها ایراد گرفته بود که چرا این خانم در این عکس پوششش این‌طوری است و… . خانم دکتر ترابی آن‌قدر قشنگ برای این آقا توضیح داده بودن که این آقا را هم با پروژه همراه کرده بود. من به‌عنوان هنرمند/کیوریتور نقشم به صفر رسیده بود و این دیالوگ بین مخاطب-مریض‌هایی که به داروخانه مراجعه می‌کردند- که من اصلاً نمی‌دانم چه کسی بودند و خانم دکتر ترابی درست شده بود. همه‌ی این عکس‌ها پخش شد و بین مردم رفت.»
و اما در مورد سرنوشت عکس‌ها و نتیجه تعاملات شکل‌گرفته، نگار فرجیانی می‌گوید:
«اصلاً نفهمیدیم که عکس‌ها به کجاها رفت. بعضی‌ها یکی برمی‌داشتند بعضی‌ها ده‌تا. ولی یک مورد جالب اینکه یک خانم معلم به داروخانه می‌آید و تعدادی از عکس‌ها را از خانم دکتر می‌گیرد و می‌برد سر کلاسش تا بچه‌های مدرسه در مورد این عکس‌ها بنویسند، آن‌ها هرکدام یک‌جوری تفسیر می‌کنند و خانم معلم این نوشته‌ها را دوباره به داروخانه برمی‌گرداند. این نوشته‌های خواندنی به‌عنوان بخشی از آرشیو پروژه، نگه‌داری می‌شوند.»
برای جزییات بیشتر درباره‌ی پروژه‌ی منوکسید تهران،
می‌توانید به دو پیوند زیر مراجعه کنید:
وب‌سایت رسمی نگار فرجیانی
اینستاگرام منوکسید تهران
عکس‌ها از کامیار مینوکده
با تشکر از لیلا احمدی برای پیاده سازی متن
نگار فرجیانی (م ۱۳۵۷)، هنرمند بین‌رشته‌ای و کیوریتور مستقل، در یزد متولد شد و هم‌اکنون ساکن تهران است. او دیپلم نقاشی خود را در سال ۱۳۷۴ از هنرستان هنرهای تجسمی یزد و سال ۱۳۷۹ لیسانس گرافیک از دانشگاه هنر تهران دریافت کرد. او با به‌کارگیری مدیوم‌های گوناگون، در آثارش به نمایش لایه‌های مختلف زندگی در فضای خصوصی و عمومی امروز ایران می‌پردازد. از سال ۱۳۹۰ به این‌سو، زمینه اصلی فعالیت‌های او مدیریت پروژههای تعاملی/مشارکتی مرتبط با مسائل زیست‌محیطی و اجتماعی است. او در «پروژه منوکسید تهران» به مشارکت شهروندان به‌خصوص کودکان در فضای عمومی شهرها می‌پردازد. «ساخت چین» تولید فضای مشارکت در فضای عمومی همراه با پیمودن مرزهای جغرافیایی و سیاسی است و «مقصد مشخص» متمرکز بر تغییر فضای تولید امروز ایران با فاصله گرفتن از تهران به‌عنوان مرکز اقتصادی/فرهنگی است.
نگار فرجیانی هفت نمایشگاه انفرادی را برگزار کرده است و در بیش از ۳۰ نمایش گروهی در داخل و خارج از ایران حضور داشته است. آثار او در مرکز هنر معاصر «اویازوسکی کَسِل» (Ujazdowski Castle) ورشو، گالری «راه ابریشم» تهران، آرت‌فر «Artissima» ایتالیا و آرت‌فر «سیاتل» توسط گالری «ماریان ابراهیم» و بورس فرهنگی/ هنری «پس‌فردا» در شیکاگو، بورس تحصیلی «شریل و ریچارد روزات» (Cheryli and Richard Ruszat) در دانشگاه کالیفرنیا، دانشگاه هنر رویال کالج لندن به نمایش درآمده است. همکاری با اپکس‌آرت نیویورک، برگزاری کارگاه‌های گوشه‌های سبز در شهرهای مختلف در ایران، همکاری پروژههای پرسبوک ۸ و۹ در ایران، گروه تئاتر تجربی لهستان «Komuna // Warszawa» در ایران و لهستان، معرفی هنرمندان زن ایرانی در موزه هنر سیاتل آمریکا با همکاری مرکز موزه پومپیدو پاریس از دیگر فعالیت‌های نگار فرجیانی است. او همچنین به دعوت موزه هنر سیاتل در آمریکا SAM و دانشگاه‌‌های ییل Yale، ماساچوست Umass، کالیفرنیا UCI در آمریکا و دانشگاه تهران پروژه‌هایش را معرفی و ارائه کرده است.
