مدت : ۱۰:۰۰ سال ساخت: ۱۹۹۲/۱۳۷۱ – استرالیا
مردم در انتظار اتوبوس …
دغدغه‌ام در این فیلم امکان دادن به «تعبیرپذیری تصاویر»، بدونِ قصدِ «قصه‌گویی» بوده است. ولی از طرفی هم می‌دانستم که انسان نمی‌تواند بدونِ «قصه» زندگی کند. «قصه» به او امنیت می‌‌دهد، تماشاگر می‌‌تواند نتیجه بگیرد. «قصه» به او چهارچوبی برای دو دو تا چهار تا می‌‌دهد – گرچه که همه مان می‌دانیم که زندگی آن‌قدرها هم دودو تا چهارتا نیست – بنابراین فقط در پلانِ آخر خواستم مثلاً کمی «قصه» بگویم…
مانی پتگر، متولد تهران آذر ۱۳۳۸، بعد از راه انداختن یک استودیو عکاسی (۱۳۵۹-۶۱) کارش را در سینما با امیر نادری در دونده و آب، باد، خاک آغاز کرد. بعد از کلید (ابراهیم فروزش) در سال ۱۳۶۵ به استرالیا مهاجرت کرد و بین سال‌های ۶۷ تا ۶۹ در صنعت فیلم آن جا به کارهای مختلفی پرداخت تا این که در سال ۱۳۷۰ اولین فیلم کوتاه تجربی‌اش زاویه‌ی مقابل را ساخت. او در سال ۱۳۷۳ به ایران بازگشت تا فیلمی درباره سینمای ایران را برای تلویزیون استرالیا و بنیاد فارابی بسازد که بنا به دلایلی آن فیلم هرگز ساخته نشد، ولی سینما سینما ساخته شد و عشاق سینما هم کلید زده شد. او از سال ۱۳۷۶ به ایران باز گشته و قصد ساخت دو فیلم بلند را در ایران دارد که اولین مورد، نگاه به تازگی اتمام یافته است.
وب‌سایت رسمی: مانی پتگر
فستیوال دسترسی محدود ۸: عصری با مانی پتگر
