فوژان خواجهای |
با پررنگ تر شدن هنر خیابانی – Graffiti در فضای هنر ایران، هنرمندان با استفاده از تکنیکهای خاص و شیوههای رایج اجرا (پیست-Wheat-paste, شابلن-stencil, برچسب-sticker و…) شروع به کار بر روی دیوارهای گالریها یا فضاهای نزدیک به آن مکانها کردند. هر چند میتوان اینچنین کارها را به مانند دیگر دیوارنوشتههای شهر دانست؛ اما در بیشتر مواقع ما با نوشتهها و تصاویری مواجه هستیم که روی سخن آن در درجه اول با مخاطبین هنر است. شاید بتوان گفت که هنر خیابانی از یک سو ابزاری شده است برای کسانی که شاید پیشینهای در این حرفه -graffiti نداشتهاند و تنها از این شیوه برای اعتراض – با دلایلِ مختلف – به وضعیت حاکم بر فضای هنری امروزه ایران استفاده کردهاند؛ از سوی دیگر نیز میتوان گفت که این هنرمندان از چنین مکانهایی استفاده میکنند تا فرصت دیده شدن را پیدا کنند.
فوژان خواجهای